شیوه های چاپ
شیوه های چاپ بعضی از ابداعات چاپ در قرن ۱۹ و ۲۰ م را بررسی نماییم. در دههٔ آخر قرن ۱۸ م تحولاتی در چاپ ایجاد شد؛ از جمله اینکه در همین دوره شخصی به نام آلویز سنفلدر اتریشی چاپ سنگی را برای تکثیر ورقه های موسیقی ابداع کرد و به آن به عنوان جایگزینی برای سیاه قلم کاری نگاه کرد. در این روش نگاره به وسیلهٔ یک قلم تیز یا عمل یک اسید بر سطح سنگ ایجاد می شود و نگاره با رنگ سیاه بر سطح سنگ خاکستری ترسیم می شود. از همین جهت تصور کار نهایی چندان مشکل نبود. در این شیوه روش کار این گونه است که قسمت هایی را که نمی خواستند چاپ شود (روی سنگ) مرطوب می کردند و در نتیجه مرکب چاپ که چرب است به آن قسمت ها نمی چسبید و قسمت های خشک مرکب را جذب می کردند و بدین صورت سطح آماده چاپ شامل دو قسمت بود:
- بخش مرطوب (برای قسمت های سفید)
- بخش خشک (برای قسمت های سیاه یا رنگی) همین شیوه چاپ بود که بعدها به اختراع چاپ افست منجر گردید.
اختراع عکاسی شاید بیش از هر عامل دیگر بر چاپ و صنعت تأثیرگذار بود و با وجود اینکه تهدیدی برای روش های دستی چاپ به حساب می آمد اما با اختراع عکاسی روش حساس کردن سطح فلز و برگرداندن تصویر و حروف و نقوش بر روی آن ابداع شد. این روش جدید منشأ چاپ با کلیشه های خطی گردید و در پی پیشرفت عکاسی شیوه های گراوور، فتوگراوور و هلیوگراوور ایجاد شدند. در اوایل قرن ۱۹ م ماشین هایی ابداع شد که اعمال مختلف چاپ را به طور خودکار انجام می دادند و در نتیجه سرعت چاپ افزایش یافت تا جایی که ماشین های روتاتیو که قادر بودند در یک لحظه هر دو روی کاغذ را چاپ کنند به وجود آمد. با توجه به مطالب گفته شده به طور کلی به ۳ روش می توان یک نمونه (تصویر یا نوشته) را به چاپ رساند که عبارتند از: 1. چاپ برجسته یا لترپرس یا تایپوگرافی 2. چاپ گود یا فرورفته یا هیلوگراوور 3. چاپ مسطح یا پلانوگرافی یا لیتوگرافی
